Dzisiaj 25 luty, wg mojego kalendarza imieniny Wiktora i Cezarego. A skoro takie imiona nosił mój pradziadek – Wiktor Cezary Sienkiewicz (1857-1912) – to właśnie jemu poświęcę dzisiejszy wpis na blogu.
O Wiktorze Cezarym mamy sporo informacji – część dokumentów zachowała się w rodzinnym archiwum. Wśród tych dokumentów są także wyciągi z kościelnych ksiąg metrykalnych dotyczące ślubu Wiktora Cezarego i Scholastyki Aszemberg, który odbył się 12 października 1882 r. Dokumenty te pokazywałem w tym wpisie.
Najważniejszym dokumentem dotyczącym tego małżeństwa jest wyciąg z metryki, sporządzony na podstawie „księgi Maliatskiego kościoła, przechowywanej w archiwach Wileńskiego rzymsko-katolickiego Konsystorza Duchownego, zapisanej na stronie 63 nr 38”. Taki tytuł figuruje na tym odpisie.
Wynajętemu w Wilnie specjaliście udało się natomiast dotrzeć do dokumentu źródłowego, czyli do owych ksiąg kościelnych, gdzie pod pozycją 38 znajduje się wpis dotyczący ślubu Wiktora i Scholastyki. Nie wiem tylko, dlaczego wg wypisu było to na stronie 63, podczas gdy w księdze jest to strona 64.
Nie jest to dokument przełomowy, jednak z pewnością wzbogaca naszą wiedzę o tamtych odległych czasach. Dlatego warto go pokazać.
Zasadnicza treść tego dokumentu jest taka:
2 października 1882 roku (jul.) w Maliatskim rzymsko-katolickim kościele parafialnym ksiądz O. Wobolewicz, po trzykrotnym ogłoszeniu: z których pierwsze 19, drugie 26 września, a trzecie 3 października, przed wiernymi zebranymi na mszy świętej, szlachciców w miasta Wilna rodu Wiktora Sienkiewicza młodzieńca lat 25 z folwarku Bakaniszki (korowieńskiej) parafii [i] Scholastyką Aszembergowną panną lat 19 z folwarku Szauksztaliszki owej parafii po dokonaniu zawczasu ścisłej z obu stron na piśmie analizy o przeszkodach do zawarcia małżeństwa i przy nie stwierdzeniu takowych, jak również zgodnie z wolą wyrażoną przez obydwie strony, potwierdzoną oznakami zewnętrznymi, ze szlachciców Bonifacego i Praksiedy z Łukaszewiczów Sienkiewicz syna prawnych małżonków, ze szlachciców Adama i Małgorzaty z Tażusziliów Aszembergów prawnych małżonków córkę węzłem małżeńskim związał i w imieniu Kościoła uroczyście pobłogosławił w obecności wiarygodnych świadków, a mianowicie: W. Szostakowskiego, R. Aszemberga, U. Rynkiewicza i wielu innych przy tym znajdujących się.