Przed nami Wszystkich Świętych a potem Dzień Zaduszny, dzień wspomnień zmarłych. W ogóle ten okres to dobry czas na wspominki. Przyznam, że jak tak przeglądam ten blog, to większość wpisów w jakiś sposób stanowi wspominki o zmarłych Sienkiewiczach czy Wierzinkiewiczach. Ale taki był mój cel – przywrócić pamięci i ocalić od zapomnienia. I mam nadzieję, że mi się udało. A przy okazji rozsiani po Polsce i świecie członkowie rodziny mogą powspominać razem ze mną. Radość podwójna.
Dzisiaj napiszę o Weronice Sienkiewicz, najstarszej znanej nam z imienia i nazwiska kobiecie w rodzinie. To najstarsza moja pra pra pra (3 x pra) babcia. Tzn. najstarsza, o jakiej istnieniu wiem. Przynajmniej na razie.
W ramach uprawiania dyscypliny naukowej, której bardzo zaangażowanym adeptem jest mój Tato, czyli archeologii internetowej, udało się odszukać księgę z wpisem zgonu Weroniki Sienkiewicz. Pełny skan poniżej, wpis Weroniki jest pod poz. 28, na dole.
Co z tego wynika?
Roku 1870 lutego dnia 7 w zaścianku Troki zmarła mieszczanka Weronika Markowiczewna, dochowano obrządku sakramentu świętego.
Żona zmarłego mieszczanina Osipa Sienkiewicza, w wieku lat 75, tejże parafii, pozostawiła po sobie dzieci Hieronima, Michała, Bonifacego i Katarzynę.
Jej ciało ksiądz Wróblewski, wikariusz, w należytym czasie pochował na cmentarzu parafialnym.
Przyjrzyjmy się bliżej tym informacjom.
Zaścianek Troki odnalazła Anna, praprapra wnuczka Weroniki. Dziękuję! Okazało się, że Troki leżą niedaleko Podbrodzia i Powiewiórki. Sprawdzimy, co jest tam teraz.
Wiemy z innych dokumentów, że jej mężem był Józef, czyli Osip po rosyjsku. Teraz wiemy zaś, że zmarł przed nią, czyli przed 1870 r. Niestety nadal nie wiemy kiedy Osip – Józef się urodził ani kiedy zmarł.
Ale najdziwniejsze jest sformułowanie, że Weronika i Józef byli mieszczanami. Ze starszych dokumentów wynika, że to szlachta. Z nowszych także. A tutaj po raz pierwszy, że mieszczanie. Dlaczego? Może to ma związek z represjami wobec szlachty jakie nastąpiły po Powstaniu Styczniowym?
O dzieciach Weroniki nieco wiedzieliśmy. Oczywiście Bonifacy, jej syn, to mój pra pra dziadek. Obok niego Hieronim, Michał i Katarzyna. O Katarzynie nic nie wiedzieliśmy, już dodałem do drzewa rodzinnego. Natomiast z innych źródeł wiemy, że Weronika miała jeszcze syna Franciszka, ale może zmarł młodo i nie był umieszczony w tym dokumencie?
Weronika Sienkiewicz zmarła 146 lat temu. Ale pamięć o niej trwa i będzie trwała jeszcze wiele lat.