Herbu Wenda

Pisząc o ustaleniach genealoga z Wilna zapomniałem wspomnieć o ważnym i ciekawym odkryciu – o herbie Sienkiewiczów. A herb to poważna sprawa.

Szukając informacji o przodkach zdawaliśmy sobie sprawę, a właściwie mieliśmy nadzieję, że „nasi” Sienkiewiczowie jakimś herbem się posługiwali. Internet oczywiście przychodzi z pomocą – na przestrzeni dziejów Sienkiewiczowie posługiwali się herbami Oszyk (jak nasz noblista), Bawola głowa, Bończa, Korczak, Łabędź, Półkozicz, Sieniuta, Tarnowa, Wenda… Sporo tego.

Mojemu Tacie po głowie chodziła przez pewien czas Bawola głowa, coś tam kiedyś podobno słyszał, ale nic pewnego.

Sprawę wyjaśnił genealog z Wilna, który odnalazł wywody naszych przodków: Sienkiewicz herbu Wenda.

Do tych samych dokumentów dotarł Czesław Malewski, autor książki „Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku”. W Bibliografii przywołuje on taką pozycję: zesp. 391, inw. 4, vol. 2636, Rodowód Sienkiewiczów h. Wenda

I właśnie te same dokumenty, oznaczone jako 391-4-2636, otrzymałem z Wilna. W tym wywody.

W wywodzie z 1810 r. herb nazywa się Węda.

Jednak w obu późniejszych, z 1819 r. i 1820 r. już Wenda. I taką wersję „zatwierdziliśmy” z Tatą.

A zatem nasi przodkowie byli herbowi. Wg Wikipedii:

Herb (nazwa przyjęta z niem. Erbe „dziedzictwo”) – znak rozpoznawczo-bojowy, wywodzący się z symboliki heroicznej lub znaków własnościowych, od XII w. ustalany według ścisłych reguł heraldycznych, pełniący funkcję wyróżnika osoby stanu rycerskiego, później szlacheckiego, także rodziny, rodu, organizacji kościelnej, mieszczańskiej bądź cechu rzemieślniczego, korporacji, miasta, jednostki podziału terytorialnego lub państwa.

Wikipedia tak pisze o herbie Wenda

Went (herb szlachecki)
Went (Wendt) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:
W polu czerwonym korona złota, z której wyrastają dwa skrzydła orle srebrne, między którymi gwiazda złota. Klejnot ramię zbrojne, między skrzydłami orlimi jak w godle. Labry czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki
Nadany 10 kwietnia 1590 Grzegorzowi Wendtowi, generalnemu prokuratorowi skarbu królewskiego w Prusach i jego bratu, Walentemu.
Herbowni
Tadeusz Gajl wymienia dwa rody herbowne uprawnione do używania tego herbu:
Sienkiewicz, Went (Węda, Wenda, Wendt).

Klejnot, labry, korona, skrzydła orła, ramie zbrojne… brzmi dumnie.

U owego Gajla, w Herbarzu polskim, Sienkiewiczowie figurują jako uprawnieni do tego właśnie herbu. Opis samego herbu wg Gajla jest dostępny tutaj. 

Herb Wenda wg Wikipedii wygląda tak:

A w obrazku tytułowym zamieściłem zdjęcie herbu, będącego artystyczną wizją autora płaskorzeźb. Taki herb podarowałem Tacie i mam nadzieję, że niedługo znajdzie swoje miejsce.