Opisany ostatnio Jan Sienkiewicz miał dwóch synów – Jerzego i Piotra. I obaj mieli liczne rodziny, jednak nas interesuje Jerzy Sienkiewicz. Potomkowie Piotra (mamy ich opisanych do lat 20tych XIX w.) zostaną umieszczeni przez mojego Tatę na drzewie w MyHeritage.
W wywodzie z 1810 r. Jerzy pojawia się tak:
(…Jan…) synów dwóch Jerzego y Piotra spłodził, po zgonie którego (czyli Jana) z tych Jerzy Janowicz Sienkiewicz (czyli syn Jana) ziemianin powiatu Kowieńskiego schedę swoją połowiczną Stefanowi Franciszkowi z Prószcza Medekszy Dworzaninowi Królewskiemu wiecznością wyprzedał; o czem przeświadczyło prawo wieczysto przedażne od tegoż Jerzego Sienkiewicza w roku 1661 września 9 temuż Medekszy wydane, tegoż czasu przed urzędem Grodzkim Kowieńskim przyznane, w roku zaś 1663 sierpnia 4 przenosi (?), w Trybunale Litewskim aktywowane, a w Extrakcie roku 1795 września 6….
W wywodzie z 1819 r. Jan pojawia się po Piotrze, zatem może był tym młodszym synem:
Brat zaś Piotra, a drugi syn Jana Jakubowicza (czyli syna Jakuba) Jerzy Sienkiewicz wyprzedawszy w powiecie Kowieńskim Dworzaninowi Królewskiemu Franiszkowi z Prószcza Medekszy majątek ojczysty jak o tem zapewniało też jego przedażne prawo z 9 września 1661 r. …
Wywód z roku 1820 opisuje w zasadzie to samo.
Najciekawszy jest chyba wątek sprzedaży schedy, czyli majątku odziedziczonego po ojcu Janie. Sprzedaż miała miejsce w 1661 r., zatem z pewnością Jan już wtedy nie żył. To ważna informacja, bo jakoś informuje o roku śmierci Jana.
Ale jeszcze ciekawsze jest to, kto kupił ową ojcowiznę, czyli Czerwony Dwór. A nabywcą był Stefan Franciszek Medeksza (ur. ok. 1629, zm. po 2 kwietnia 1690) – sędzia ziemski kowieński od 1690, podczaszy żmudzki od 1670, dworzanin i sekretarz królewski w 1661, dyplomata, pamiętnikarz i mówca. W roku 1661 był sekretarzem Jana Kazimierza, zatem to postać dość znaczna.
W Internecie można przeczytać bardzo ciekawą pracę „Stefana Franciszka z Prószcza Medekszy, sekretarza Jana Kazimierza, sędziego ziemskiego kowieńskiego, Księga pamiętnicza wydarzeń zaszłych na Litwie 1654-1668.” Opisuje ona to, co działo się na Litwie w drugiej połowie XVII wieku, może i Sienkiewicze są tam wymienieni? To czeka jeszcze na wyjaśnienie.
I dziękuję Annie Kiziniewicz-Kłyszyńskiej za wskazanie tego tropu.
Ale zobaczmy jakie były dalsze losy Jerzego.
Wywód z 1820 r. przedstawia to tak:
Później, po wyzbyciu swojej schedy pomieniony Jerzy Sienkiewicz przeniósłwszy się w Powiat Wileński tamże Grunt i Sianożęć w Uroczyszcu Grodzenwszczyźnie leżącą w parafii Gierwiatskiej, od Tomasza Potockiego wiecznością nabył, według dowodzenia Prawa, roku 1700 lipca 11 datowanego, a w Widymusie z Ksiąg Ziemskich Powiatu Oszmiańskiego okazywanego.
Nieco inaczej przedstawia te losy wywód z 1819 r.:
Gdzie od Thomasa Płockiego kupił wiecznością majątek Grodziewszczyznę, jak tego rzetelny prawdy było dowodem też kupne prawo 1700 lipca 11 w Ziemstwie Oszmiańskim przyznane,
Wywód z 1810 r. jest bardzo podobny do tego z 1820 r. (czy raczej odwrotnie), jednak słowa „grunt” i „sianożęć” podaje małą literą. Chodzi zatem po pole (grunt) i łąkę do zbioru siana (sianożęć). Ale czy kupił od Płockiego czy Potockiego to już chyba się nie wyjaśni.
I jeszcze jedna ważna informacja w wywodzie z 1820 (w tych wcześniejszych podobnie):
Będąc zaś połączonym ślubem małżeńskim z urodzoną Heleną Janowiczówną…
Znamy zatem jego żonę, jednocześnie matkę jego dzieci, szlachciankę. A potem w wywodach jest o ich synach, ale to temat na kolejny wpis. Ale jest tam jeszcze jedna ważna informacja – Jerzy sporządził testament 29 grudnia 1740 r. i być może wtedy właśnie zmarł.