Praca Eugenii Sienkiewicz-Przyałgowskiej na wystawie w Wilnie

Jakiś czas temu na fejsbukowej grupie Wilno ukazała się informacja o wystawie malarstwa, ilustrowana obrazem modlącej się kobiety trzymającej palmy wielkanocne. Wnikliwe oko Taty rozpoznało ten obraz jako pracę Eugenii Sienkiewicz-Przyałgowskiej. Brawo Tato!

I rzeczywiście, po przejściu na stronę wystawy widzimy ten obraz:

Podpis: Eugenia Sienkiewicz-Przyałgowska (1891–1966). Moteris su verbomis. Fragmentas. Drobė, aliejus. © Lietuvos dailės muziejus

Tłumaczenie tytułu jest dziwne: Eugenia Sienkiewicz-Przyałgowska (1891-1966). Kobieta z palmami wielkanocnymi. Fragment Płótno, olej. © Litewskie Muzeum Sztuki. Praca to rzeczywiście fragment, obraz jest nieco większy, na dole jest jeszcze podpis.

Reklamuje on wystawę, która będzie czynna do 16 września 2018 r., pt. „(Ne)matomas Vilnius: tarpukario dailės ir architektūros pavidalai“, co wg tłumacza Google znaczy „(Nie) jest widoczna w Wilnie: formy międzywojennej sztuki i architektury”. Tu jest link do wystawy.

Z opisu wystawy (niestety, tylko po litewsku, trzeba więc korzystać z tłumacza), dowiadujemy się, że wystawa ukazuje sztukę wpływającą na Wilno, ale często mało widoczną. Google tak to tłumaczy (trochę nieskładnie, ale wiadomo o co chodzi):

Sztuka i architektura Wilna, która dotarła do nas w latach 1919-1939, często pozostaje w sferze nauki, kultury i interesu publicznego, a zatem jest niewidoczna i nieznana. Prace tworzone przez wileńskich artystów międzywojennych, architektów, historyków sztuki, architektów i konserwatystów to artefakty świadczące o kulturowej i politycznej rzeczywistości życia miejskiego i miejskiego, a także wymowne dziś dokumenty wizualne, które tworzą świadomą i odpowiedzialną postawę społeczeństwa wobec bliskiej, ale kontrowersyjnej przeszłość

Twórca (w szczególności – architekci, konserwatorzy) wydajność jest nadal aktywny w Wilnie elementów kulturowych krajobrazu – biorą udział w tworzeniu krajobrazu miejskiego, często staje się punktem wyjścia dla rozwoju nieruchomych dóbr kultury (np. zamku górnego) projekty zarządzania. W tamtym czasie artystów (J. Hoppen, W. Romanowicz, K. Kwiatkowski, L. Ślendzińska B. Jamontt, M. Roubin i inni), Obrazy i prace graficzne odsłonić wyjątkowego miasta percepcji i możliwości interpretacyjnych, których istnienie jest często nieświadome, ale widoczne w dzisiejszej kulturze.

Miasto jako żywego organizmu, miasto spiritus loci egzaltacji, miejskich i wiejskich gąszczu współczesnego rozwoju miast, śmierci, codziennie ujawnienia – uniwersalne tematy dotyczące zarówno programistów, którzy pracowali w okresie międzywojennym i naszego widza czasu. Wystawa składa się z trzech części interpretować te tematy: „Spiritus Loci”, „Patrząc w przyszłość”, „Everyday odbicie”. Oprócz dobrze znanych autorów przedstawionych mało znane i dość widocznych artystów, architektów, inżynierów i innych opiekunów prac dziedzictwa.

Wystawa prezentuje ponad 100 eksponatów z wielu muzeów Wilna, bibliotek, archiwów kolekcjach.

W podpisie pod obrazem nadal jest używana zła data śmierci Eugenii Sienkiewicz-Przyałgowskiej – 1966 r., zamiast roku 1980. Napiszę do kuratora o sprostowanie informacji.