Nagrobek mojego pradziadka Wiktora-Cezarego Sienkiewicz, pochowanego w Powiewiórce, na sorokpolskim cmentarzu, był w złym stanie. Dało się co prawda odczytać, że pochowany jest tam Wiktor-Cezary Sienkiewicz, ale połowa napisów odpadła. Nad złym stanem grobu już się pochylałem, nie tylko zresztą ja. Zdjęcie mogiły można też obejrzeć w Internecie. Jednym słowem ruina.
Dlatego w ubiegłym roku postanowiliśmy to zmienić. Wynajęliśmy fachowca z Podbrodzia, p. Algimantasa Ignatovicza, który ma zresztą ogromny sentyment do starych, polskich mogił. Uzgodniliśmy terminy i cenę. Następnie ustaliliśmy, kto jeszcze był pochowany razem z Wiktorem-Cezarym – Amelia, Józefa i Józef. Roboty ruszyły.
I kilka dni temu pojechaliśmy obejrzeć wyniki tych prac (oraz rozliczyć się z wykonawcą).
Uważamy, że wyszło bardzo dobrze. Zachowany został oryginalny kształt, krucyfiks, nawet symboliczne ogrodzenie mogiły udało się odtworzyć z użyciem oryginalnych elementów. Zresztą zobaczcie sami.
Ale wizytę w Powiewiórce chcieliśmy wykorzystać do poszukania grobów innych Sienkiewiczów. Z dokumentów zebranych przez p. Alberta, historyka z Wilna, wynikało, że powinny być jeszcze co najmniej dwa. Zapisy w metrykach tak opisują te zgony:
1915.02.02 w zaścianku Poszyle parafii sorokpolskiej zmarł od zaduszenia Sylwester syn Michała Sienkiewicza. Dworzanin 60 lat zostawił wdowę Marię z Matejków i córek: Jadwigę, Helenę, Teklę, Wincentę i Władysławę. Ciało jego 4 lutego ks. Stanisław Szczemirski pogrzebał na cmentarzu sorokpolskim.
1915.11.19 w zaścianku Poszyle zmarła od odry Wincenta 18 lat, córka dworzan Sylwestra i Marjanny z Matejków Sienkiewiczów. Ciało jej 21 listopada ks. Szczemirski pogrzebał na sorokpolskim cmentarzu.
Niestety, żadnych grobów nie znaleźliśmy. Być może są to te mogiły, na których napisów już nie da się odczytać? Tego już na pewno nie wyjaśnimy…
