W jakimś tygodniku przeczytałem wczoraj, że nie warto szukać jak najstarszych przodków, albowiem najciekawsze jest poszukiwanie bocznych gałęzi. I chyba coś w tym jest, właśnie dzięki tym poszukiwaniom poznałem przecież kilka bliższych i dalszych kuzynek, które serdecznie pozdrawiam.
Dzisiaj właśnie taki mały „skok w bok”, czyli przypomnienie żony jednego z braci mojego dziadka Kazimierza – Adolfa. Gwoli ścisłości wyjaśnię tylko, że Wiktor Cezary Sienkiewicz (mój pradziadek) miał 5 synów (Józef zmarł jednak jako dziecko), w tym Adolfa (ur. 1892) oraz Kazimierza (ur. 1903), mojego dziadka.
Adolfa wspominałem już kilka razy, głównie pisząc o jego synu, Mieczysławie, żołnierzu pochowanym w Wałczu. I tam też wspomniałem o jego matce, Stefanii. Wówczas nie mieliśmy o niej większej wiedzy, ale na szczęście w wileńskich archiwach w Rejestrze mieszkańców zachowało się kilka dokumentów dotyczących jej wniosku o dowód osobisty.
Na początek oczywiście sam wniosek, składany w maju 1939 r. Dowiadujemy się z niego, że Stefania urodziła się 29 grudnia 1902 r. w Wilnie, zaś jej rodzicami byli Konstanty Zykus oraz Emilia z Błażewiczów. Stefania nie pracowała („zajęcia domowe”) i mieszkała przy ul. Warszawskiej 6 m. 1. Aż do dnia złożenia wniosku dowodu osobistego nie posiadała. Wg urzędnika wzrost miała średni, twarz owalną. Otrzymała dowód osobisty nr 19400.
Ulica Warszawska znajduje się naprzeciwko mauzoleum Józefa Piłsudskiego na Rossie. W 2016 r. jej nazwę podano również po polsku, jako pierwszej ulicy w Wilnie. Nie obyło się bez protestów. Przy okazji wyjazdu do Wilna musimy sprawdzić, czy tablica nadal stoi.
W teczce z dokumentami znajdowało się jeszcze „poświadczenie do co tożsamości” ze zdjęciem Stefanii.
Ostatni dokument to odpis metryki ślubu. Wynika z niej, że ślub z Adolfem Sienkiewiczem wzięła 22 kwietnia 1923 r. w kościele Wszystkich Świętych w Wilnie. To piękny barokowy kościół, musimy do niego koniecznie zajrzeć.
Stefania i Adolf adoptowali córkę, Walerię, która wyszła za mąż za Kazimierza Fedorczyka. Mieszkali lub mieszkają w Słupsku, mieli córkę, prawdopodobnie Agnieszkę. Może kiedyś (lub jej dzieci) trafi na ten blog?
I agree, it is good to look at our side branches. I find that when I’m getting discouraged trying to dig back further into my family’s history it’s fun to go sideways. In Canada, we have documents available to about 1790 but before then we need to go overseas. And then all kinds of barriers occur. Language is usually the first one.
And I hope some long lost cousin will read your blog and find out about their ancestor.
On a side note, I’m encouraged by the translator used by this website. I find the Polish to English translator on Facebook terrible.
Happy writing and searching.
Sharon, studying the family history is very interesting, also those side lines. As for the translator, I use Google. It works well for me.
Też jestem Zykus po pradziadku Władysławie. Obecnie najstarszy potomek z tej linii Zykusów. Witam.
W poprzednim komentarzu błędnie napisałem, że Władysław Zykus był moim pradziadkiem. To był mój dziadek, którego nie poznałem.
Mirosław, a kim była dla Ciebie Stefania z domu Zykus?